bić pokłony
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... zwariowała od czekania.
(wskazuje na II Damę, która nie przestaje bić pokłonów)
Tak nie można. To jest...
GNUMBEN
zimno
Milczeć!
I Pan... - ... Bo nagle zerwał się wiatr, zatargał czubami sosen, kazał im bić pokłony jezioru, którego jednak nie mogły przebłagać, bo w napadzie wściekłości...
- ... podwyższenia. Jest to zarazem grobowiec jednego ze świętych mężów. Wierni biją pokłon i całują jego obramowanie. Potem siadają i słuchają. Przewodnik twierdzi...
- ... jakby się naradzały. Od czasu do czasu, jeden naprzeciw drugiego, biją pokłony - śmiertelnie poważne, ceremonialne w każdym ruchu.
- Pewnego razu, gdy łódź...
- ... poruszali wargami w gorącej modlitwie za zmarłych Iwanów i Kławdie, bijąc pokłony. Choć po prawdzie na tym gwarnym, rojnym, połykającym smakowite kęsy...
- ... częstuje "nastojką", rozkłada dywanik, na którym w tajemnicy się modli, bijąc pokłony przed Allachem. Nikomu nie wydawało się mało prawdopodobne, żeby wierzący...
- ... spółrzędne! Wszyscy
wiemy już, co to są tensory!!!
II DAMA
bijąc pokłony przed drzwiami
Chciałabym się zaczekać na śmierć! Myślę, że lecę... - ... wyjątkowego znaczenia jako dokładna odwrotność i przeciwwaga całej nowej teologii bijącej pokłony światu. Ale też, podczas kiedy nazwisko Teilharda de Chardin, na...
- ... do ogrodu krzesło, na którym Dostum zasiadł. Natychmiast otoczyli go bijący pokłony interesanci. Z niewzruszoną, nieobecną twarzą wysłuchiwał ich próśb, skarg, propozycji...
- ... Pochyla się i podnosi z zakrytymi oczami, tak jak gdyby bił pokłony
WIDMO
Zawsze był tchórzem i takim go kochałam.
Stoi na... - ... zadartymi czubami i w kącie wyziębionego mimo płonącego piecyka pokoju bił pokłony Panu.
Nigdy nie przestał mnie zadziwiać całkowity brak skrępowania, z... - ... bardziej senny. Zaczął
pochylać się w kierunku szyi konia, jakby bił pokłony przed wschodzącym
księżycem.
Do obozu dotarli późną nocą. Tomek, pokrzepiony... - ... klepisku, bo podłogi już dawno nie było, żegnały się i biły pokłony. Komu? Ołtarz stał koślawo, wsparty o ścianę, ze wspaniałości nie...
